Salvador Dali.

Όλοι κάποια στιγμή της ζωής μας έχουμε έρθει σε επαφή με τη τέχνη του Νταλί.

«Εγώ όχι!» Θα μου πεις τώρα έκπληκτος. Αφού γελάσω όσο πιο σνόμπικα μπορώ με το ύφος που έχεις πάρει θα σου απαντήσω πολύ απλά. Θυμάσαι εκείνη την μικρογραφία του πίνακα με τα λιωμένα ρολόγια που είχε η μάνα σου στο πατρικό σου και ποτέ δεν κάθισες να αναρωτηθείς τι προσπαθεί να συμβολίσει; Μάντεψε ποιανού είναι! (Μην προσπαθήσεις να ρωτήσεις τη μάνα σου, ούτε αυτή ξέρει.)

  Τα ρόλογια λοιπόν ή αλλιώς η εμμονή της μνήμης είναι έργο του Salvador Dali, Ισπανού ιμπεριαλιστή ζωγράφου ευρέως αναγνωρίσιμου ( από όσους ενδιαφέρονται τουλάχιστον).

  Ο Dali γεννήθηκε στη πόλη Φιγκέρες της Ισπανία στις 11 Μαΐου του 1904. Μέλος μιας καλής οικονομικά οικογένειας , η τέχνη δεν ήταν ό,τι πιο κατάλληλο για αυτόν. Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του όμως και με την ουσιώδη υποστήριξη της μητέρας του, κατάφερε να αξιοποιήσει το ταλέντο του  χαρίζοντας μας αριστουργήματα χρωμάτων και έμπνευσης που έμειναν και ελπίζω να παραμείνουν για να δίνουν ώθηση στους επόμενους μεγάλους καλλιτέχνες.

  Ανοιχτός σε νέες προκλήσεις πειραματίστηκε με πολλά κινήματα όπως αυτό του κυβισμού και του ντανταϊσμού . Ερεθίσματα που επηρέασαν αρκετά τα έργα του που ακολούθησαν. Κανείς πιστεύω δεν θα τον χαρακτήριζε ρεαλιστή και συμβατικό αν έβλεπε τον πίνακα “The elephants” ή τον “The great masturbator” μιας και 2 ελέφαντες πάνω σε ξυλοπόδαρα (έτσι νομίζω τουλάχιστον) δεν είναι και κάτι το άκρως καθημερινό. Ήρθε σε επαφή ακόμα και με τον Πικάσο όταν επισκέφτηκε το Παρίσι γεγονός που τον βοήθησε να ανακαλύψει το προσωπικό του ύφος.

  Σε σχέση με το χαρακτήρα του δεν θα έλεγε κάποιος και τα καλύτερα λόγια. Υπερβολικά εκκεντρικός με ιδέες μεγάλες και άπιαστες αλλά και φιλοχρήματος όπως έμμεσα τον χαρακτήρισε και ο Μπρετόν δημιουργώντας τον αναγραμματισμό του ονόματος του  «Avida Dollars»   (άπληστος για δολάρια), δηλωμένος καλλιτέχνης με πιστεύω υπέρ της εξουσίας. Ο ίδιος έχοντας μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του , και καλά έκανε κατά τη γνώμη μου, θεωρούσε πως αυτός είναι η ίδιος ο υπερρεαλισμός.

 Συνάντησε το  θάνατο στις 23 Ιανουαρίου από του 1989 καρδιακή προσβολή, παρά την προσπάθεια του να δώσει τέλος στη ζωή του μετά το θάνατο της γυναίκας του στις 10 Ιουνίου του 1982. Μια απόπειρα αυτοκτονίας άλλωστε επιβάλετε για κάθε μεγάλο ζωγράφο, έτσι για να έχει ένα στοιχείο τρέλας η όλη ιστορία του.

The Great Masturbator.

The elephants.

Η εμμονή της μνήμης.



Ζωή Τεκέλογλου.