Κακό;

     Σιχάθηκα. Σιχάθηκα τα πρέπει σας, τους τρόπους σας τον καθωσπρεπισμό σας. Οι δικαιολογίες μου κάθισαν στο λαιμό. Μάλλον όχι όχι. Όχι στο λαιμό. Στους πνεύμονες μου μπλέχτηκαν και δεν μπορώ να αναπνεύσω. Πνίγομαι και με όση δύναμη μου απέμεινε, φωνάζω και χτυπιέμαι, κάποιος να με ακούσει ,να με δει, κάποιος να με συνεφέρει. Μα τίποτα. Το τίποτα σας το έχω στο μυαλό μου σαν στόχο πλέον. Σε αυτό πιστεύω και για αυτό μάχομαι , για ένα τίποτα.Αστείο, δεν είναι; Πάντα νόμιζα πως πρέπει να γίνω κάτι, αλλά σχολείο μου μάθαν πως ότι και να κάνω, θα καταλήξω ένα τίποτα. Οπότε στέκομαι εδώ περιμένοντας την ώρα που θα έχω μεγαλώσει και θα μπορώ και εγώ σαν ένας ακόμα μικροαστός να σκέφτομαι όλες τις ευκαιρίες που έφυγαν από τα χέρια μου, και όλα τα θέλω μου που χάθηκαν μέσα στα πρέπει.Και τότε θα είμαι μάλλον αρκετά καλή για την κοινωνία σας.
    Κοινωνία.Έτσι ονομάσαμε τώρα όλα τα σύγχρονα μπουρδέλα. Πρώτο και πιο βασικό ρόλο έχουν οι πουτάνες, με τιμητικές θέσεις σε καρέκλες που κάνουν τον κώλο τους τεράστιο, με γραβάτες ,κουστούμια ,χαρτοφύλακες και ακριβά κοσμήματα για τις επιθυμίες κάθε πελάτη. Ακολουθούν τα σκυλάκια των ιερόδουλων που τρέχουν από πίσω τους σε κάθε "συνέλευση" με την ελπίδα πως θα τους πετάξουν κανένα κοκκαλάκι. Τους υπερασπίζονται παντού λέγοντας βέβαια πως κάθε τους κίνηση είναι σωστή μια και από αυτούς θα σωθεί το μαγαζάκι. Ακόμα έχουμε και αυτούς  που λένε πως δεν χωράν κάτω από καμία φούστα, σε κανένα κρεβάτι και για κανένα λόγο ,αλλά θα ψηφίσουν πασοκ στις εκλογές... Τέλος έχουμε και εμένα που θέλω να σπάσω τα μούτρα ολονών και να τους πατάω τα κεφάλια στο πεζοδρόμιο έχοντας ένα σαδιστικό χαμόγελο στα χείλη και  φωνάζοντας "Ελευθερία ρε!". Κακό;