Και είναι κάπου που το χάνεις. Κάπου που μπερδεύεσαι, κάπου που το "γιατί" γίνεται "καλά" και το χαμόγελο σιγά σιγά στερεύει. Κάτι αλλάζει δες ξες τι , δεν ξες που πάει δεν ξες αν πρέπει να πάει. Μπλέκεσαι στις σκέψεις σου, κάθε δρόμος σου γίνεται διάδρομος. Διάδρομος σε ένα λαβύρινθο με άγνωστη κατάληξη. Τα πρέπει σου αντικαθιστούνται από ένα "μα θέλω" και η αξιοπρέπεια σου γίνεται πουλί, από εκείνα που πετάν πολύ ψηλά και ποτέ δεν επιστρέφουν,και φεύγει και πετάει όλο και πιο ψηλά κάθε φορά που προχωράς κάθε φορά που αλλάζεις πορεία γιατί έτσι θες ή γιατί έτσι σε έχουν κάνεις να πιστεύεις πως θες. Μα τι είναι όλο αυτό; Ποιος άνεμος σε σπρώχνει τόσο δυνατά που χάνεις τα πόδια σου, που χάνεις την ισορροπία σου; Και όλα γκρεμίζουν , και γίνονται ένα με το χώμα; Πολλές φόρες αναρωτήθηκες ποιος στα γκρεμίζει, άλλα αλήθεια... σκέφτηκες ποτέ ποιος σε εμποδίζει να τα ξανά χτίσεις;